સ્વામીશ્રી ઠાકોરજી જમાડતા હોય ત્યારે કંઈક વાંચન કે વાતચીત ચાલતી જ હોય. એકવાર સ્વામીશ્રીનાં દર્શને અમે વિદ્યાનગરના વિદ્યાર્થીઓ અટલાદરા ગયા હતા. અટલાદરામાં એકવાર મેં ‘Walking’ વિષયક લેખ સ્વામીશ્રી જમતા હતા ત્યારે વાંચ્યો. જેમાં Walking કેવી રીતે કરવું તેની વિગતે વાત જણાવી હતી. સ્વામીશ્રી જમી રહ્યા ત્યાં સુધી તેનું ભાષાંતર ચાલતું રહ્યું. અંતે સ્વામીશ્રી મને કહે : ‘Thank you.’
મેં કહ્યું, 'સ્વામી ! એક વાત કહું ?'
'કહો.'
'આમાં એવું જણાવ્યું છે કે વૉકિંગ વખતે સામાન્ય ચાલ કરતાં ઝડપી ચાલ ચાલવી જોઈએ. અને બંને હાથ ‘Swing’ કરવા જોઈએ. જેથી સૈનિક માર્ચ પાસ્ટ કરે છે તેમ કરે તો વધારે ફાયદો થાય. જ્યારે આપ એક હાથે ચપટીમાં ગાતરિયાનો છેડો પકડો છો, ને એક હાથે વેઢા પર કેટલા આંટા કર્યા તેની ગણતરી કરો છો, તે રીત બરાબર નથી...'
એ જ વખતે નારાયણમુનિ સ્વામી મારી પાછળ બેઠા હતા. તેમણે મને સંકેત કર્યો કે સ્વામીશ્રીને આવાં સૂચનો આપણાથી ન અપાય.
પણ સ્વામીશ્રી મરક મરક હસતાં મારી સામું જોઈ રહ્યા, ને ધીરેથી કહ્યું : 'તારી વાત સાચી છે, મારે સુધારવું જોઈએ !!' અમે તો આભા જ બની ગયા. આટલી સરળતા, આટલી વિદ્યાર્થીવૃત્તિ, આટલી મોટી ઉંમરે અને ઊંચાઈએ પણ એમનામાં સહજ ભાવે વ્યક્ત થતી નિહાળીને સૌ મુગ્ધ બની ગયા.