તા. 11-8-2017, હ્યુસ્ટન

આજે સ્વામીશ્રીના વૉકિંગ દરમ્યાન યોગીવાણીનું વાંચન અને સાથે સ્વામીશ્રીનું અદ્ભુત નિરૂપણ શરૂ થયું.
ગ્રંથમાંથી વાંચન થયું : ‘તારા ભુક્કા કાઢી નાખીશ એમ મન સાથે લડાઈ લેવી, પણ મૂંઝવણ ન રાખવી. હવે આપણે શું બાકી છે ? શ્રીજીમહારાજ સાક્ષાત્ મળ્યા છે તો મૂંઝાવું નહીં અને શ્રદ્ધાથી મંડવું. દોષનો શું ભાર છે ? આમ ટળી જશે.’
સ્વામીશ્રી પણ ચપટી વગાડતાં કહે કે ‘આમ ટળી જશે.’
સંતો કહે કે ‘આમ ટળી જશે એટલે શું ?’
સ્વામીશ્રી રસ્તો બતાવતાં કહે : ‘ખટકો રાખવો પડે. આપણા રૂમમાં સાપ પેઠો હોય તો ખબર ના પડે કે ક્યારે બટકું ભરશે, માટે ધ્યાન રાખવું પડે.’
પછી કહે : ‘આપણી પ્રાપ્તિ મેરુ જેટલી છે અને દોષો ઢેફું. પ્રાપ્તિનો વિચાર કરે તો દોષો અને બધું નીકળી જાય. કાંઈ બાકી ન રહે. મધ્યના-13મામાં પણ આ કહ્યું છે.’
આગળ વંચાયું : ‘મોટપ શું ? ગાદી મળે, પાટ મળે ઈ ? હૃદયમાં શાંતિ રહે એ મોટપ. મોટાપુરુષના ગુણ આવ્યા હોય તો હૃદયમાં શાંતિ રહે.’
સ્વામીશ્રી કહે કે ‘ખૂણામાં બેઠો હોય અને કોઈ પૂછતું ન હોય તોય શાંતિ. અંતરમાં શાંતિ. બીજા 14 ગાદલાં પાથરીને બેઠા હોય તોય શાંતિ ન હોય.’
વાચકે ક્રમશઃ વાંચ્યું : ‘અતિશય સેવા શું ? મોટા-પુરુષને નિર્દોષ જાણવા તે.’
સ્વામીશ્રી કહે : ‘આ અતિશય સેવા. આપણે માનીએ - 10 મણ ભાર ઉપાડે તે સેવા; પણ એક ઇંચ પણ ખસે નહીં તોય આ રીતે અતિશય સેવા...’
આગળ આવ્યું : ‘ભગવાન ને સત્પુરુષની ક્રિયા ગમવી જોઈએ, તો જ ગુણ આવે, પછી કહે તેમ કરે.’
સ્વામીશ્રી કહે : ‘સત્પુરુષની ક્રિયા ખાલી ચલાવી લે તેમ નહીં, મોટાપુરુષ કરે તે ક્રિયા ગમવી જોઈએ. દિવ્યભાવ રહેવો જોઈએ, તો ગુણ આવે.’
આગળ વંચાયું : ‘ગુરુમાં દિવ્યભાવ, નિર્દોષભાવ રાખવો એ ગુરુપૂજન.’
સ્વામીશ્રી કહે : ‘ખરું આ છે. નિર્દોષભાવ રાખે તો તેમાં ધર્મ ને બધું આવી જાય.’ પછી લટકું કરતાં કહે : ‘પ્રમુખસ્વામી મહારાજ યોગીબાપાનું પૂજન કરવા ક્યારેય ગયા નથી. સેવામાં જ હોય. પણ નિર્દોષભાવ !’ પછી કહે : ‘જાણીને આવું (પૂજન કરવા ન જવું તેવું) ઊભું ન કરવું, મળે તો લાભ લઈ લેવો.’
ગ્રંથ આગળ વંચાયો. જેમાં આવ્યું : ‘ચાર પ્રકારની ઔષધિ એમાં સંજીવની વિશેષ. એ નિર્દોષબુદ્ધિની ભક્તિ છે. ગુણાતીત બનવા કોઈનો અવગુણ લેવો નહીં. નિર્દોષબુદ્ધિની ભક્તિ કરવા અક્ષરધામમાંથી આપણને મોકલ્યા છે.’
સ્વામીશ્રીએ પૂછ્યું : ‘શેના માટે મોકલ્યા છે ?’
સંતો કહે : ‘નિર્દોષબુદ્ધિની ભક્તિ કરવા.’
સ્વામીશ્રી કહે : ‘ધડાધડી કરવા નહીં.’
આગળ વંચાયું : ‘કરવું શું ?’
યોગીબાપાનો ઉત્તર વંચાય તે પહેલાં સ્વામીશ્રી બોલી ઊઠ્યા : ‘ધડાધડી...’ સંતો હસી પડ્યા.
પછી યોગીબાપાનું વાક્ય વંચાયું : ‘મન, કર્મ, વચને સંત-સમાગમ.’
આગળ વંચાયું : ‘જાણવું શું ?’
સ્વામીશ્રી આમાં પણ પહેલી ફૂંક મારતાં કહે : ‘આખી દુનિયાનું !’ ફરી હાસ્ય.
પછી યોગીબાપાનું વાક્ય વંચાયું : ‘જડ, ચૈતન્યનો વિવેક.’
સ્વામીશ્રી આવી રીતે મર્મ કરીને પણ ઉપદેશ આપી દેતા હોય છે.
વાચકે આગળ વાંચ્યું : ‘એકબીજાની ખટપટ ન કરવી. કો’કની વાત બીજાને કરવી ને બીજાની વાત કો’કને કરવી તે સ્વભાવ સાધુતાના માર્ગમાં ખામી રાખે. માટે જેને મોક્ષ જોઈતો હોય તેણે તે સ્વભાવ મૂકવો.’
સ્વામીશ્રી કહે : ‘વાત સાચી હોય તોય ખટપટ કહેવાય. દાખલા તરીકે સૂતો જ હોય, ખાતો જ હોય તોય કહેવાય નહીં. અને એવું કંઈ ન બન્યું હોય અને કહે તો મહાખટપટ.’
છેલ્લે વંચાયું : ‘સ્વામી જાગા ભક્ત કહેતા જે, પારકી ક્રિયા, પારકો આકાર અને પારકો દોષ જીવમાં ઘાલવા નહીં.’
સ્વામીશ્રી કહે : ‘મરી જશો.’
સ્વામીશ્રીએ દરેક વાક્ય પછી સુંદર પ્રેરણા વચનો કહ્યાં.