પ્રેરણા પરિમલ
યોગીચરિતમ્ - ૨૧૦
ગોંડલ, તા. ૩૦-૧૨-૧૯૬૯
સાંજે યોગીજી મહારાજ સ્નાન કરવાની તૈયારી કરી રહ્યા હતા. ઉત્તરીય ઉતારી ખુલ્લે શરીરે બેઠા હતા. ત્યાં શયન આરતીનો ડંકો પડ્યો. એ સાંભળી સ્વામીશ્રીએ તુરત જ બધા યુવકો તથા અમને સંતોને આરતીમાં મોકલ્યા. પોતે ખુલ્લે દિલે, બાથરૂમમાં બેસી રહ્યા. અમે આરતીમાંથી આવ્યા પછી જ સ્વામીશ્રીએ સ્નાનવિધિ શરૂ કર્યો. આવો પ્રસંગ પહેલી જ વાર બન્યો હતો. સ્વામીશ્રી કહે,'આરતીનો ડંકો પડે તો ગમે તેવું કામ પડતું મૂકીને પણ દર્શન કરવા દોડી જવું.'
આરતીનાં દર્શનનો આવો ખટકો એ અષ્ટ પ્રકારની પ્રતિમામાં સાક્ષાત્ ભગવાનનો ભાવ હોય તો જ આવી શકે. એ ભાવ સ્વામીશ્રીના ઉદ્ગારોમાં હતો. પોતે ઘણીવાર એ ભાવને શબ્દોમાં વણી લેતાં કહેતા,'કટ પહોંચી જવું.'
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ
Vachanamrut Gems
Vartãl-17:
Pravrutti for the Sake of God is Better than Nivrutti
“The renunciant who has adopted the path of nivrutti and who has only the virtue of ãtmã-realisation can never be equal to the renunciant who has adopted the path of pravrutti. This is because although the latter is also a renunciant who has adopted the path of nivrutti, he engages in pravrutti for the purpose of being able to serve God and His devotees. Such a person should stay on the path of pravrutti while abiding by the niyams prescribed by God. However, he should never overdo or under-do his observance of those niyams. While discarding vicious natures such as lust, anger, avarice, infatuation, desires, cravings for taste, etc., he should follow the path of pravrutti for the purpose of serving God and His devotees. As a result, he will never become attached to anything. Compared to the renunciant who has only the virtue of ãtmã-realisation, this renunciant is far superior, and it is he who earns the grace of God.”
[Vartãl-17]