પ્રેરણા પરિમલ
યૉગીજી મહારાજના પ઼ેરક પ઼સંગૉ
બોચાસણમાં એક રવિવારની સવારે યુવક મંડળની સભામાં બોચાસણના ઉત્સાહી યુવક ચીમનભાઈ માસ્તર પાસે યોગીજી મહારાજે કીર્તન ગવરાવ્યું. આનંદ-ઉત્સાહની છોળો ઊડાડતા એમની ગાવાની પદ્ધતિથી સ્વામીશ્રી બહુ રાજી થતા. એક કીર્તન પૂરું થયું એટલે કીર્તનભક્તિમાં તાળી પાડતા-બ્રહ્માનંદનો તાલ મિલાવતા સ્વામીશ્રી પોતાની લાક્ષણિક શૈલીમાં બોલ્યા : 'બીજું... ત્રીજું...' - એમ ત્રણ કીર્તન ગવરાવ્યાં. કીર્તન-ભક્તિનો અનેરો આનંદ, સ્વામીશ્રીએ પોતાની મૂર્તિનું સુખ આપતા, સૌને લૂંટાવ્યો.
સભા પૂરી થતા સ્વામીશ્રી પોતાનાં ઉતારામાં પધાર્યા યુવાન સંતો-ભક્તો સ્વામીશ્રીને વીંટળાઈને બેઠા હતા, ચરણ ચાંપતા હતા ત્યાં સ્વામીશ્રી કહે, 'મને કીર્તન-ભક્તિ પહેલેથી જ બહુ પ્રિય. એ મારું અંગ. કોઈ કીર્તન ગાય તો પણ મને તેમાં આનંદ આવે.' આવી રીતે સ્વામીશ્રી ઘણીવાર પોતાની વાત કરતા સૌને નિર્દોષભાવમાં તાણી જતા.
Vachanamrut Gems 
Gadhadã I-70:
Means to Developing Pure Faith
Thereafter, Jivãbhãi of the village Jaskã asked Nityãnand Swãmi, "How does unfaltering faith in God develop?"
Shriji Mahãrãj said, "Allow Me to answer that question." Continuing, He said, "One should cultivate faith in God for the sole purpose of the liberation of one's jiva, but not out of a desire for some material object. For example, 'If I practise satsang, my ill body will recover,' or 'As I am childless, may I get a son,' or 'As my sons are dying, may they stay alive,' or 'Since I am poor, may I become rich,' or 'If I do satsang, I will regain my lost assets.' One should not practise satsang harbouring desires for such material gains. If one does practise satsang while nourishing such desires, then one may become a very staunch satsangi if those desires are fulfilled; but if one's desires are not fulfilled, one's faith will diminish. Therefore, one should practise satsang solely for the liberation of one's jiva; one should not harbour any desire whatsoever for any material objects…
"…Therefore, other than the desire for the liberation of one's own jiva, one should practise satsang having no desires whatsoever. Only then will unfaltering faith develop."
[Gadhadã I-70]