પ્રેરણા પરિમલ
હરિકૃષ્ણ મહારાજ સાથે એકતા
આફ્રિકાના એક નાનકડા મંદિરમાં યોગીજી મહારાજના વરદ હસ્તે રાધાકૃષ્ણની આરસની અને અક્ષરપુરુષોત્તમની પટની મૂર્તિઓની પ્રતિષ્ઠા ધામધૂમથી થઈ. સ્વામીશ્રી ઉતારે પધાર્યા. હરિકૃષ્ણ મહારાજને થાળ ધરવાનો હતો. દાળ, ભાત, શાક, રોટલી વગેરેનો થાળ તૈયાર કરી મૂક્યો. શીરો તપેલીમાં રાખીને જ ધરવા મૂક્યો.
આ જોઈ સ્વામીશ્રી બોલ્યા : 'શીરો થાળમાં મૂકો. ઠાકોરજી કહે છે શીરો નથી મૂક્યો. તપેલીમાંથી લેતા હાથ દાઝી જાય.'
'એમ ! ઠાકોરજી કહે છે ?' મેં આશ્ચર્યથી પૂછ્યું.
'હા, ઠાકોરજીએ મને હમણાં કહ્યું.'
પછી શીરો થાળમાં મૂક્યો એટલે સ્વામીશ્રી કહે, 'ઠાકોરજી કહે છે હવે જમશું.'
એમ પોતાની અને હરિકૃષ્ણ મહારાજની એકતા જણાવી. (નાન્સીઓ, તા. ૨૪-૧૧-'૫૯)
Vachanamrut Gems
Gadhadã I-32:
Types of Sense Pleasures for a Devotee
After thinking for quite some time, Shriji Mahãrãj said, "In this world, a materialistic individual who is attached to the vishays cannot survive without indulging in them. Moreover, just as that non-believer indulges in vishays, similarly, a devotee of God also indulges in vishays. However, the two are different. In what way? Well, the materialistic person, who is attached to the vishays, enjoys only worldly vishays, whereas for a devotee of God, listening to discourses of God is the only vishay for his ears; touching the holy feet of God or touching the holy dust from the feet of the Sant is the only vishay for his skin; doing darshan of God or the Sant is the only vishay for his eyes; taking the prasãd of God and singing His praises are the only vishays for his tongue; and smelling the flowers and other objects which have been offered to God is the only vishay for his nose. In this manner, there is a difference between the vishays that a non-believer indulges in and those that a devotee indulges in."
[Gadhadã I-32]