મ્વાન્ઝા, તા. ૪-૧૨'૫૯
અહીં લક્ષ્મીનારાયણ મંદિરમાં વચનામૃત અને ભાગવતનું પારાયણ ચાલતું હતું. કથા પછી યોગીજી મહારાજ ઉતારે પધાર્યા અને ઠાકોરજી જમાડી આરામમાં પધાર્યા. બપોરે આરામમાંથી ઊઠ્યા ત્યારે પૂછ્યું : 'કેટલા વાગ્યા ?'
'સાડા ચાર.'
'જુઓ, ત્રણથી સાડા ચાર - દોઢ કલાક આ આંગળી દુઃખતી હતી છતાં કાગળમાં સહી કરી છે. અમારે તો સત્સંગની સેવા કરવી પડે ને.' (સ્વામીશ્રીને જમણા હાથની આંગળીનું નૈયું પાક્યું હતું.)
આજે સવારે સ્નાન કરતી વખતે પણ પોતે કહ્યું હતું કે 'હું તો જેમ બને તેમ ઓછી સેવા આપું, કારણ કે માળા ફેરવવી પડેને. ગોપાળાનંદ સ્વામી કહેતા કે 'હું ત્રણસો માળા ફેરવું છું તેમાં મારી પાંચ જ માળા રહે છે. (નવાડનારો, કપડાં ધોનારો એમ જુદી જુદી સેવા કરનારા સૌ માળાનું પુણ્ય લઈ જાય છે.) તેમ અમારે પણ ફેરવવી પડે ને.'
રાત્રે ઉકાળો પીતાં પીતાં કહે, 'સંત સ્વામીને ગરમ ઉકાળો આપો. દરેકની રુચિ સાચવવી અને અંતર્યામી થવું. હું પાંચસો માણસને પીરસવું હોય તો દરેકની રુચિ જાણીને પીરસું. કોને શું જોઈએ તે અંતર્યામી થઈએ તો ખબર પડે. પચ્ચીસ વાર પીરસું પણ ખૂબ જમાડું. તેમ આપણે પણ દરેકને રાજી કરતાં શીખવું.'

- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ