પ્રેરણા પરિમલ
યોગીચરિતમ્ - ૪૧
મ્વાન્ઝા, તા. ૨-૧૨-'૫૯
વહેલી સવારે ઊઠીને તરત યોગીજી મહારાજ અમારા ઓરડામાં પધાર્યા અને ધૂન કરવા લાગ્યા. અમે જાગી ગયા. આજે અમે મોડા પડ્યા હતા. પછી થોડીવાર ધૂન કરાવી સ્વામીશ્રી વાત કરવા લાગ્યા :
'...ધર્મ-નિયમ સાચવવા અખંડ ગંભીરપણું રાખવું અને હું બ્રહ્મસ્વરૂપ છું એમ માની આત્મારૂપે વર્તવું. અંગ્રેજી અને હિંદીમાં પ્રશ્ન-ઉત્તર કરવા. વચનામૃત મોઢે કરવાં તેથી તે જ્ઞાન પણ દૃઢ થાય અને જ્યાં જ્યાં આપણે જઈએ ત્યાં યુવકમંડળ સ્થાપવાં. પણ બેસી ન રહેવું. એ મુખ્ય કામ છે.
અમને શાસ્ત્રીજી મહારાજ 'જોગી' કહીને બોલાવે તે એકદમ કાંટો ચઢી જાય કે મને શાસ્ત્રીજી મહારાજે બોલાવ્યો ! અને કાગળ લખતો હોઉં તો પેન મૂકી દઉં અને જમતો હોઉં તો કોળિયો મૂકી દઉં. તો તમને પણ અનાદિ પુરુષ મળી ગયા છે તો તે. પ્રમાણે ખટકો રાખી રાજીપો લઈ લેવો...!' આમ, સ્વસ્વરૂપની વાત કરી અમને ખૂબ સુખ આપ્યું.
પછી હું સ્નાન કરાવતો હતો ત્યારે પણ કેટલીક વાત કરી : 'આળસ-પ્રમાદ જરા પણ ન રાખવાં અને સેવાનો લાભ મળ્યો છે તે પૂરો ઉઠાવી લેવો. થાય છે, રહે છે, એમ આળસ-પ્રમાદ રહી જાય છે...' એમ હળવેકથી મીઠો ઠપકો આપી અવારનવાર અમને સજાગ કરતા.
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ
Vachanamrut Gems 
Gadhadã III-33:
Not Being Impressed by Miracles
“In the Satsang fellowship, there are only a few devotees whose mind would not be affected by wealth, property, women, children, etc., and who would not develop faith in those who fulfill the desires related to those things. In fact, there cannot be many devotees who are like this.” Saying this, Shriji Mahãrãj continued, “This Muktãnand Swãmi and Gopãlãnand Swãmi are like that, because in no way would they become impressed by anyone, no matter how great he may be – even if he were to show miracles.”
[Gadhadã III-33]