પ્રેરણા પરિમલ
કુસુમથી કોમળ, પથ્થરથી પણ કઠણ
મુંબઈમાં બિરાજમાન યોગીજી મહારાજે મોટી એકાદશી નિમિત્તે નાના-મોટા સૌને નિર્જળા ઉપવાસ કરવાનો આદેશ આપ્યો હતો. એનામાં, સંનિષ્ઠ હરિભક્ત ડૉ. દવેના બે દીકરાઓ સ્વામીશ્રીનાં દર્શને આવ્યા. આગલે દિવસે તેઓ જ્યારે મંદિરે આવેલા ત્યારે સ્વામીશ્રીએ તેમને ઉપવાસ કરવાની આજ્ઞા કરેલી. આ વખતે એમના દાદા સાથે હતા. તેમણે કિશોરો વતી સ્વામીશ્રીને વિનંતી કરી, 'બાપા, આ છોકરાઓને આજે પરીક્ષા છે, તો પાણી કે દૂધ પીએ તો કેમ ?'
સ્વામીશ્રીએ તો સાફ ના પાડી.
તેમણે સ્વામીશ્રીને બે-ત્રણ વાર પૂછી જોયું. પણ દરેક વખતે સ્વામીશ્રીએ ના જ પાડી અને કહ્યું, 'પાસ થઈ જશો. માંડ હડફેટમાં આવ્યા છો...' એમ કહી બંને છોકરાઓને આશીર્વાદના થાપા આપી નિર્જળા ઉપવાસ ચાલુ રખાવ્યો. બીજા એક હરિભક્ત વજુભાઈ શેઠે પણ સ્વામીશ્રીને પાણી પીવાની અરજ કરી પણ સ્વામીશ્રીએ જરા પણ નમતું ન આપ્યું છેવટે જ્યારે તેમણે ફરી ફરીને પૂછ્યું ત્યારે રાત્રે થોડું પાણી પાવાની સ્વામીશ્રીએ છૂટ આપી.
વળી, આફ્રિકાથી આવેલા હરિભક્ત સી.ટી. પટેલના પુત્ર હરિકૃષ્ણને શરીરીમાં અશક્તિ હતી. તો સંતોએ તેના વતી સ્વામીશ્રીને ઉપવાસમાં રાહતા આપવા વિનંતી કરી પણ સ્વામીશ્રીએ તો ના જ પાડી. પણ પાછળથી તેને થોડી સાબુદાણાની ખીર લેવાની રજા આપી.
કુસુમથી પણ અતિ કોમળ સ્વામીશ્રી વ્રત ઉપવાસ કરવા-કરાવવામાં પથ્થરથી પણ અતિ કઠણ હતા.
Vachanamrut Gems 
Gadhadã III-39:
Shriji Maharaj's Detachment for Worldly Objects
“I deliver these discourses to you not from any imagination of My mind, nor to display any sort of aptitude. I have experienced all that I have spoken about. In fact, I speak in accordance to what I practise. Outwardly, I may have a great deal of contact with women, wealth and the panchvishays. In fact, wherever I go – Surat, Amdãvãd, Vadodarã, Vartãl, etc. – thousands of people gather; they obey Me, honour Me and welcome Me with great fanfare. There I stay in luxurious places and receive rich clothes, vehicles, etc. Despite all of this, whenever I look towards My ãtmã and towards the greatness of God, it all seems absolutely insignificant. I cannot become attached to any of it. In fact, I become oblivious to it all, just as one is oblivious to one’s past lives. The reason I can behave in such a manner is that I have thoroughly realised the aforementioned two topics. In fact, whosoever realises them would also behave accordingly if ever he were somehow put in similar circumstances. Therefore, these two topics should be understood by all means.”
[Gadhadã III-39]