પ્રેરણા પરિમલ
યોગીચરિતમ્ - ૨૫૭
મોમ્બાસા, તા. ૧-૫-૧૯૭૦
સવારે સાડાપાંચ વાગે ઉઠાડ્યા. યોગીજી મહારાજ કહે, 'સ્વપ્નું આવ્યું. અન્નકૂટનાં દર્શન થયાં. સારંગપુરમાં, શાસ્ત્રીજી મહારાજ હતા. અન્નકૂટનાં બહુ સરસ દર્શન થયાં...'
'બાપા ! સ્વપ્નામાં દર્શન કર્યાં. પ્રત્યક્ષ અન્નકૂટ સારંગપુર નહિ કર્યા હોય ?' નારાયણ ભગતે પૂછ્યું.
'સારંગપુરમાં પ્રત્યક્ષ અન્નકૂટ કરેલા છે. (સંવત) ૧૯૬૭થી ૧૯૮૮ સુધી અન્નકૂટ સારંગપુર કર્યા. બરવાળાથી કંદોઈ આવતા ને અમે મદદ કરતા ને પછી ગોંડલ મંદિર થયું ને કુબેરભાઈ ને બધા હરિભક્તો ભેગા થયા હતા તે શાસ્ત્રીજી મહારાજ કહે, 'આ જોગી અહીંના મહાંત છે (તે અહીં અન્નકૂટ કરે તો ઠીક) તે ત્યારથી પછી ગોંડલ અન્નકૂટ કરીએ છીએ...'
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ
Vachanamrut Gems
Gadhadã I-1:
Profound Love for Satsang
Thereafter, the devotee Harji Thakkar asked Shriji Mahãrãj, "Some have been practising satsang for quite some time, yet they do not harbour the same profound love for the Satsang fellowship as they do for their own body and relatives. What is the reason for this?"
Shriji Mahãrãj explained, "Such a person has not fully realised the greatness of God. Consequently, when the Sant - by whose association God's greatness is fully realised - talks to him about his swabhãvs, the person is not able to overcome them. Instead, he bears an aversion towards the Sant. It is due to this sin that he does not develop intense love for the Satsang fellowship. After all, sins committed elsewhere are washed away through association with the Sant, but sins committed against the Sant are washed away only by the grace of the Sant himself, not by any other means."
[Gadhadã I-1]