પ્રેરણા પરિમલ
યોગીચરિતમ્ - ૨૨
વાઘોડિયા, તા. ૨૮-૪-'૫૯
વિનુ ભગતના પ્રશ્નનો ઉત્તર આપતાં યોગીજી મહારાજ કહે, 'મને ૫૦ વર્ષ સત્સંગમાં થયા. કોઈ દિવસ કોઈ સત્સંગી નાનામાં નાનો હોય, થાથા થાબડા જેવો હોય, કાંઇ ન આવડતું હોય, તેનો પણ અભાવ આવ્યો નથી. વિરોધી હોય, ગમે તેવો હોય, તોપણ અભાવ આવ્યો નથી.'
યોગીજી મહારાજ અંજેસરમાં બિરાજતા હતા. સવારનો સમય હતો. ઘણા દિવસથી ચઢેલા ટપાલકામને હળવું કરી રહ્યા હતા. ત્યાં 'થાળ તૈયાર છે' એવો સાદ થયો.
બાજુમાં એક ભગત બેઠા હતા, એમને યોગીજી મહારાજે ઠાકોરજી હરિકૃષ્ણ મહારાજને મંદિરમાં મેડે, થાળ ધરાવવા લઈ જવા આજ્ઞા કરી. એ ભગત બેબાકળા ઊભા થયા, એ જોઈને યોગીજી મહારાજે એમને રોક્યા. ક્યાંક ઠાકોરજીને હાથમાંથી હેઠા પાડે તો !
બાજુમાં વિનુ ભગત તરફ દૃષ્ટિ જતાં, એમને ઠાકોરજી ઉપર લઈ જવા આદેશ આપ્યો. વિનુ ભગત સ્વસ્થતાથી ઠાકોરજી લઈ જવાની તૈયારી કરતા હતા, ત્યાં સ્વામીશ્રી જાતે જ ઊભા થઈ ગયા અને કહે, 'લાવો, હું જ લઈ જાઉં.'
દાદરો ઘણો સાંકડો અને સીધો હતો. મનની અને તનની એવી એકાગ્રતાથી સ્વામીશ્રી ઉપર ચઢી ગયા કે ઠાકોરજીની મૂર્તિને સહેજે પણ થડકો-હેલો આવ્યો નહિ. ઉપર જઇ ખૂબ ભાવથી, મસ્તીમાં ઠાકોરજીને થાળ ધરાવવા લાગ્યા. હરિકૃષ્ણ મહારાજની સેવા-શુશ્રૂષા કરતા યોગીજી મહારાજમાં પરાભક્તિનાં દર્શન ક્ષણે ક્ષણે થતાં.
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ
Vachanamrut Gems 
Gadhadã III-12:
If one Doesn't Want to Forfeit Liberation
“… In the same way, even if one’s bodily relations are devotees of God, they are still mixed with venom in the form of relationships. Therefore, a person who has affection for them will definitely forfeit his liberation. Knowing this, one who wishes for one’s own liberation should not maintain affection for one’s bodily relations. In this way, after becoming aloof from worldly life and harbouring love for the holy feet of God, one should continue to engage in the worship of God.”
[Gadhadã III-12]