પ્રેરણા પરિમલ
યોગીચરિતમ્ - ૧૫
ચાણસદ, તા. ૧૩-૩-'૫૯
યોગીજી મહારાજ યુવકોને સંબોધતા કહે, 'અહીં એક વર્ષ લાગટ રહેલો. હું ગુરુ, હું શિષ્ય, હું રસોઈ કરું, હું વાળું, બધું હું કરતો. સોળથી સત્તર વર્ષની ઉંમર. બીજા બધા (સાધુ) ઘરડા. હું જુવાન, પાવર બહુ જોશ બહુ, કીર્તન બોલું તો નળિયા ગાજે. રણછોડ ભક્ત કહે, 'જો જો નળિયા ન ઊડે !' વાતું કરું તો અડધા મેલમાં સંભળાય. લાઉડ-સ્પીકર તૂટી જાય ! સવારે ઊઠી વણઝેરીએ કૂવે નાહી આવતા. ચારથી સાડાપાંચ 'ધીર ધુરંધરા'નાં પદ બોલીએ. અખંડ કથાવાર્તા થતી. કોઈની ઉપાધિ નહિ. આખો દિવસ વાતું, વચનામૃત, ચોસઠપદી શીખીએ. પાંચસો કીર્તનો મોઢે. છ કલાક કીર્તન ગાતા થાકતા નહિ અને ઉપવાસ કરીને દસ માઈલ મણનો ભાર લઈને ચાલતા.'
કેવું આત્મબળ !
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ
Vachanamrut Gems
Gadhadã II-66:
What is the Purpose of Other Endeavours if Liberation is Attained Only By The Refuge of God?
Next, Shriji Mahãrãj asked Nityãnand Swãmi a question, “Is there only one means to attain God, or are there many? You may say that God can be attained by four means – gnãn, vairãgya, bhakti and dharma. But if God is attained by these four means, then the principle that liberation can be attained exclusively by seeking the refuge of God does not stand. ”
Nityãnand Swãmi tried to answer the question in many different ways but was unable to do so satisfactorily.
So Shriji Mahãrãj said, “Liberation is only attained by the refuge of God. However, God is very powerful; even the demigods such as Brahmã and others live under His command. In fact, out of fear of God, even the causes of all of the brahmãnds, namely kãl, mãyã, etc., conscientiously follow His commands. Obviously then, a devotee of God should also strictly follow God’s commands; that is the very characteristic of a devotee of God. For this reason, all other spiritual endeavours should also be performed strictly. Thus, liberation is possible only through God, whereas those other spiritual endeavours are for the purpose of pleasing God. That is the only answer to the question.”
[Gadhadã II-66]