પ્રેરણા પરિમલ
યાદ
આજે પરમસ્વરૂપ સ્વામી એક હરિભક્તને પ્રમુખસ્વામી મહારાજનાં દર્શને લાવ્યા. પરિચય આપતાં કહે : 'સ્વામી ! આ બેચરભાઈ, રોહીશાળાના છે.'
સ્વામીશ્રી એમની સામે જોઈ રહ્યા. સ્મૃતિ ઢંઢોળી પૂછ્યું, 'પહેલાં કયા ગામ હતા ?'
પરમસ્વરૂપ સ્વામી કહે, 'રોહીશાળામાં જ.'
સ્વામીશ્રીને સંતોષ ન થતાં આગળ નીકળી ગયેલા બેચરભાઈને પાછા બોલાવવામાં આવ્યા. પૂછ્યું, 'તમે પહેલાં ક્યાં રહેતા હતા ?'
'ચકમપર. ત્યાં પંદર વર્ષ રહેલો.'
સ્વામીશ્રીની આંખોમાં ચમક આવી. તરત કહે, 'હંઅઅ... તેણે ચકમપરમાં બે વખત પધરામણી કરાવેલી. તેની ભેગા બહુ રહેતા.' એમ કહી બેચરભાઈનો હાથ ઉત્સાહપૂર્વક દબાવ્યો. બહાર નીકળ્યા બાદ પરમસ્વરૂપ સ્વામીએ બેચરભાઈને પૂછ્યું, 'તમે સ્વામીશ્રીની પધરામણી ક્યારે કરાવેલી ?'
'લગભગ ચાલીસ-પિસ્તાલીસ વર્ષ પહેલાં.' સ્વામીશ્રીના હૃદયમાં હરિભક્તોની યાદોના ઘર એકવાર ચણાયા પછી તૂટતા નથી કે એના પર કાળની ધૂળ ચઢતી નથી. (તા. ૨૬-૧૨-૯૮, સારંગપુર)
Vachanamrut Gems 
Gadhadã II-57:
Affection for God and unaffection for worldly objects
“If a person has developed affection for God having thoroughly realised God in this way, he would not develop affection towards any worldly object, i.e., the body, the brahmãnd, etc. Instead, all worldly objects would become insignificant to him. After all, it was when King Chitraketu thoroughly realised the greatness of God that he renounced his ten million wives. He even renounced his empire, which spanned across the entire country…”
[Gadhadã II-57]