પ્રેરણા પરિમલ
બધું ભગવાનના હાથમાં છે...
એક યુવક સ્વામીશ્રીનાં દર્શને આવ્યો. આ યુવકને સંતાનમાં એક દીકરી હતી. તાજેતરમાં બીજી દીકરીનો જન્મ થતાં આ યુવક સહિત આખું ઘર હતાશ થઈગયું હતું. સૌને આપઘાત કરવાના વિચાર આવતા હતા.
સ્વામીશ્રીએ તેને વાસ્તવિકતા સમજાવીને બળ આપતાં કહ્યું: 'રડવાથી કે આપઘાત કરવાથી દીકરો ઓછો આવશે ? દીકરો આવવો કે દીકરી એ આપણા હાથમાં ઓછુ _ છે ? એ તો ભગવાનના હાથમાં છે. ભગવાન જે કરે છે એ આપણા સારા માટે જ કરે છે, માટે દુઃખ ના રાખવું. ભજન કર, ભગવાનને પ્રાર્થના કર, તારો સંકલ્પ પૂરો થશે અને કદાચ નહીં થાય તો દીકરીઓને પણ દીકરા જેવી જ માનીને મોટી કરજે. આ બંને દીકરીઓ દીકરા કરતાં પણ સવાઈ સેવા કરશે.'
સ્વામીશ્રીની અસ્ખલિત પ્રેમધારાએ એ યુવકની ભ્રમણાનાં જાળાં છેદી નાંખ્યા.
Vachanamrut Gems
Gadhadã III-27:
The Kinds of Obstinacy that Should be Kept and Not Kept
“The details of the kind of obstinacy a devotee should and should not keep are as follows: One type of obstinacy is observing the vows of non-lust and other such vows; the other type of obstinacy is behaving with the feeling that one will be able to sleep only if one’s place is here and not if it is elsewhere. The latter and other innumerable forms of obstinacy that are the result of trivial swabhãvs should not be considered the same as the former type of obstinacy. The obstinacy of observing religious vows is as essential as one’s own life; it is extremely beneficial. That type of obstinacy should be kept with an understanding of its importance. But if the latter type of obstinacy, which is due to swabhãvs, is formed, it should be thought of as worthless; and if the Sant asks one to abandon it, it should be abandoned. The former type of obstinacy, however, should not be abandoned.”
[Gadhadã III-27]