પ્રેરણા પરિમલ
દિગંતમાં ડંકા - ૬૧
મોમ્બાસા, તા. ૧૨-૪-'૭૦
મોમ્બાસાના દરિયાકિનારાની તદ્દન નજીક, ટેકરી ઉપર આવેલા શ્રી રવિભાઈના બંગલાના કમ્પાઉન્ડમાં સ્વામીશ્રી ખુરશીમાં ફરતા હતા. ખુરશી ઊંચી કરી, સૌ સ્વામીશ્રીને દરિયો બતાવી રહ્યા હતા. સામે કિનારે નાળિયેરીનાં અસંખ્ય ઝાડ દેખાતાં હતાં તે જોઈ સ્વામીશ્રી એકદમ બોલી ઊઠ્યા :
'આ દરિયામાં ઊગ્યાં છે...!'
સૌ હસી પડ્યા, સાથે સ્વામીશ્રી પણ !
થોડા દિવસ પછી (૨૧-૪-'૭૦) બપોરના ૧-૩૦ની આસપાસ આ જ રીતે કમ્પાઉન્ડમાં ફરતા શ્રી નવીનભાઈએ સ્વામીશ્રીને દૂરબીન આપ્યું. આંખ ઉપર ગોઠવી, સ્વામીશ્રી દૂરબીનમાંથી દરિયા તરફ જોઈ રહ્યા હતા.
'બાપા, આ મોમ્બાસાના સામે કિનારે મુંબઈ આવ્યું,' એક ભક્તે કહ્યું.
'એમાં દૂરબીનથી દેખાય...?'
સૌ હસી પડ્યા, સાથે સ્વામીશ્રી પણ ! પણ એમને તો દૂરબીન વગર પણ બધું નજીક હતું, દેખાતું હતું. એ વિચાર આવતાં સૌ શરમિંદા બન્યા !
ક્યારેક આવું અજ્ઞાન પ્રદર્શિત કરી, સ્વામીશ્રી સૌને અજ્ઞાનમાં મૂકી દેતા.
એકવાર આ જ દૂરબીનથી હરિકૃષ્ણ મહારાજનાં દર્શનનો લહાવો પણ સ્વામીશ્રી લેવાનું ચૂક્યા ન હતા !
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ
Vachanamrut Gems 
Gadhadã II-47:
Not Feel Hurt When the Vishays are Denounced
“… For example, Muktanand Swami has contracted tuberculosis, and so he is restricted from eating yogurt, milk and any sweet or fried food. A wise person would think to himself, 'This disease has restricted all tasty food and drink; thus I wonder if I have actually attained the company of a great sadhu in the guise of tuberculosis!' . . . Thus, an aspirant should not feel hurt when the Satpurush, in the same manner as that disease, denounces vishays.”
[Gadhadã II-47]