સારંગપુરથી બોચાસણ જઈ રહેલા સ્વામીશ્રીના માર્ગમાં એક ગામ આવ્યું. ત્યાં ખાસ્સી મેદની દર્શન માટે ઊભી હતી. ગાડી આવી એટલે સૌએ પુષ્પપાંખડીઓ પધરાવી આગમનને વધાવ્યું. ગાડી થંભાવવાનો કે કાચ ખોલવાનો તો સવાલ જ નહોતો, કારણ કે પ્રેમનાં નીર સંયમની પાળને ગાંઠે નહીં એ રીતે ઊછળી રહેલાં.
આ મેદનીમાંથી એક પ્રૌઢ ગુલાબનો હાર લઈ ગાડી થપથપાવતાં સાથે દોડવા લાગ્યા. તેઓની સાથે હજારી પુષ્પોનો હાર લઈ અન્ય ભક્ત પણ દોડવા લાગ્યા. પરંતુ ગાડીની ગતિ વધતાં પેલા બંનેને ઊભા રહી જવું પડ્યું.
આ વિગત સ્વામીશ્રીથી અજાણી ન રહી. તેથી ગાડી આગળ ગઈ એટલે તેઓએ સેવક સંતને કહ્યું : ‘પેલા ગામના કાર્યકર પાસેથી પેલા બે હારવાળા હરિભક્તોના ફોન નંબર મેળવી તેઓની માફી માંગી લો.’
સ્વામીશ્રીના આ સૂચનમાં તેઓની સંવેદનશીલતાનો પરિચય હતો.