પ્રેરણા પરિમલ
દિગંતમાં ડંકા - ૬૧
મોમ્બાસા, તા. ૧૨-૪-'૭૦
મોમ્બાસાના દરિયાકિનારાની તદ્દન નજીક, ટેકરી ઉપર આવેલા શ્રી રવિભાઈના બંગલાના કમ્પાઉન્ડમાં સ્વામીશ્રી ખુરશીમાં ફરતા હતા. ખુરશી ઊંચી કરી, સૌ સ્વામીશ્રીને દરિયો બતાવી રહ્યા હતા. સામે કિનારે નાળિયેરીનાં અસંખ્ય ઝાડ દેખાતાં હતાં તે જોઈ સ્વામીશ્રી એકદમ બોલી ઊઠ્યા :
'આ દરિયામાં ઊગ્યાં છે...!'
સૌ હસી પડ્યા, સાથે સ્વામીશ્રી પણ !
થોડા દિવસ પછી (૨૧-૪-'૭૦) બપોરના ૧-૩૦ની આસપાસ આ જ રીતે કમ્પાઉન્ડમાં ફરતા શ્રી નવીનભાઈએ સ્વામીશ્રીને દૂરબીન આપ્યું. આંખ ઉપર ગોઠવી, સ્વામીશ્રી દૂરબીનમાંથી દરિયા તરફ જોઈ રહ્યા હતા.
'બાપા, આ મોમ્બાસાના સામે કિનારે મુંબઈ આવ્યું,' એક ભક્તે કહ્યું.
'એમાં દૂરબીનથી દેખાય...?'
સૌ હસી પડ્યા, સાથે સ્વામીશ્રી પણ ! પણ એમને તો દૂરબીન વગર પણ બધું નજીક હતું, દેખાતું હતું. એ વિચાર આવતાં સૌ શરમિંદા બન્યા !
ક્યારેક આવું અજ્ઞાન પ્રદર્શિત કરી, સ્વામીશ્રી સૌને અજ્ઞાનમાં મૂકી દેતા.
એકવાર આ જ દૂરબીનથી હરિકૃષ્ણ મહારાજનાં દર્શનનો લહાવો પણ સ્વામીશ્રી લેવાનું ચૂક્યા ન હતા !
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ
Vachanamrut Gems 
Kãriyãni-12:
Separating the Karan Body from the Jiva
"For example, the skin of a tamarind seed is extremely firmly attached to the seed. But when the seed is roasted over a fire, the skin is burnt and becomes detached. It can then be peeled off easily by rubbing the seed in one's hands. Similarly, when the kãran body is 'roasted' by the meditation and words of God, it becomes separated from the jiva just as easily as one rubs off the skin of a roasted tamarind seed. However, even if one were to try a million other methods, one could not destroy the jiva's ignorance in the form of the kãran body."
[Kãriyãni-12]