જામનગરના રૂમીલભાઈ વાયા રોજ તિલકચાંદલો કરીને સ્કૂલે જતા હતા. તેઓના શીખ પ્રિન્સિપાલને આ ગમતું ન હતું. તેથી રોજ તેઓને સ્કૂલના ગ્રાઉન્ડના દશ રાઉન્ડ મરાવતા. એક વખત પ્રિન્સિપાલથી રહેવાયું નહીં. રૂમીલભાઈને આૅફિસમાં બોલાવ્યા ને કહ્યું, 'મારી હાજરીમાં તિલકચાંદલો ભૂંસી નાખ.'
રૂમીલભાઈ કહે : 'એ કદાપિ નહીં બને.'
રૂમીલભાઈની આ ખુમારી જોઈને પ્રિન્સિપાલ વધારે ગુસ્સે થયા અને દબાણ લાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો ત્યારે શેહશરમમાં આવ્યા વિના રૂમીલભાઈએ પ્રિન્સિપાલને કહી દીધું, 'તમે શીખ છો. શીખભાઈઓને પાઘડી ઉતારવાની વાત ક્યારેય તમે કરો છો ?' આ સાંભળીને પ્રિન્સિપાલ વધારે ગુસ્સે થઈ ગયા, ત્યારે ગભરાયા વગર રૂમીલભાઈએ કહી દીધું કે 'તમારા શીખ માટે પાઘડી જેમ ઇજ્જત છે એ રીતે તિલકચાંદલો પણ મારી ઇજ્જત છે.' તેઓની આવી નિર્ભયતા જોઈને પ્રિન્સિપાલ ઝૂકી ગયા. ત્યારપછી ક્યારેય તેઓએ આવો પ્રશ્ન કર્યો નથી.
સ્વામીશ્રી જામનગરમાં બિરાજમાન હતા ત્યારે ઉપરોક્ત ચારેયને બિરદાવ્યા હતા.