પ્રેરણા પરિમલ
યોગીચરિતમ્ - ૩૦૧
અમદાવાદ, તા. ૧-૮-૧૯૭૦
આજે 'ટાગોર હૉલ'માં યોગીજી મહારાજનો જાહેર સન્માન સમારંભ હતો અમે સભામાં જઈ રહ્યા હતા તે સ્વામીશ્રી એકાએક મને કહે, 'મારે શું કહેવું ?'
સ્વામીશ્રી ઘણીવાર આવી મનુષ્યલીલા કરી આપણને શરમાવી દેતા અને પરીક્ષા પણ કરી લેતા. આપણે મૌન સેવીએ તોપણ બહુ આગ્રહ કરીને પૂછે.
'બાપા ! આપને ઠીક લાગે તે...' મેં કહ્યું.
'ના, કહો,' સ્વામીશ્રીએ આગ્રહ કર્યો. 'બાપા, આપ તો બધું જાણો છો.' એમ મેં કહ્યું, પણ સ્વામીશ્રીએ આગ્રહ છોડ્યો નહિ. સભામાં મુખ્ય પ્રધાન વગેરે મહાનુભાવો આવવાના હતા. તેમને તથા ગુજરાત રાજ્યને આશીર્વાદ આપવાની વાત થઈ. એવામાં ટાગોર હૉલ આવી ગયો.
સમર્થ થકા જરણા કરતા સ્વામીશ્રી ઘણીવાર આપણને આવી ભુલવણીમાં નાંખી દેતા. ત્યારે સદ્. નિષ્કુળાનંદ સ્વામીના શબ્દો સાંભરી આવે -
'એની આગળ જો આપણ, કોણ ગણતરીમાં આવીએ રે,
શીદ ડોળીને ડહાપણ, સમજુ શાણા હસાવીએ રે.
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ
Vachanamrut Gems 
Gadhadã II-16:
Means to Increase Faith in God
“… Similarly, if one realises the greatness of the discourses, devotional songs, etc., related to God, then one’s shraddhã in God and in those activities will naturally increase. Therefore, one should employ whichever method is necessary to understand the greatness of God. If one does employ such a method, then even if one has no shraddhã at all, still one will develop shraddhã; and if one has feeble shraddhã, it will become stronger."
[Gadhadã II-16]