પ્રેરણા પરિમલ
યોગીચરિતમ્ - ૬૧
ગોંડલ, તા. ૩-૩-'૬૧
આજે અમદાવાદથી ચોકસીસાહેબ યોગીજી મહારાજની તબિયત જોવા આવ્યા હતા.
સવારે સ્વામીશ્રી દેરીમાં દર્શન કરી આૅફિસમાં જરા બેઠા હતા. અહીં સેવક ઉકાળો લઈ આવ્યા તે પીતા હતા. તે વખતે વાતચીતમાં કોઈક કટાક્ષપૂર્વક કંઈક બોલ્યું. એટલે તુરત સ્વામી કહે, 'માંદા આગળ આવું ન બોલવું.'
સાંજે સભાપ્રસંગમાં હરિભક્તો સ્વામીશ્રીને કહે, 'આપ કાલે (ગ્રહણની) સભામાં બહુ બેઠા... રોગ જણાતો નહોતો.'
'કાલે રોગ ઊંચો મૂકી દીધો હતો... ઊંચો મૂકી દેવો પડે ને... પછી સાવ પોલ ન ચાલે...'
સૌએ કહ્યું, 'ત્યારે આપ ઇચ્છા પડે ત્યારે રોગ ઊંચો મૂકી દો છો ખરા...'
એ સાંભળી સ્વામીબાપા કંઈ બોલ્યા નહિ, પણ મંદ મંદ હસતાં હસતાં જ એનો ઉત્તર વાળ્યો.
વળી, સેવકો આગળ વાત કરતાં સ્વામીશ્રી કહે, 'અમે દિવ્ય દેહે આજે સાડા ત્રણ વાગે સારંગપુર કળશનાં દર્શન કરવા ગયા હતા. દરેક શિખરમાં (કળશનાં) દર્શન કર્યાં. પાંચ પાંચ દંડવત્ કર્યા. સમાધિસ્થાને પણ દર્શન કર્યાં ને દંડવત્ કર્યા. અંતરમાં શાંતિ શાંતિ થઈ ગઈ...' કેવો અલૌકિક ભાવ !
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ
Vachanamrut Gems 
Gadhadã III-12:
One who maligns God or His Bhakta
“… But as for perceiving faults in God or His Bhakta, no scripture describes methods to be released from such a sin. Indeed, if one consumes poison, or falls into the ocean, or falls from a mountain, or is eaten by a demon, then one has to die only once. But one who maligns God or His Bhakta has to continuously die and be reborn for countless millions of years.”
[Gadhadã III-12]