એક હરિભક્ત સ્વામીશ્રીનાં દર્શને આવ્યા. તેઓએ આજે પોતાની પચાસમી લગ્નતિથિ નિમિત્તે, પોતાની સઘળી બચત ઠાકોરજીનાં ચરણોમાં અર્પણ કરી.
સ્વામીશ્રીએ પૂછ્યું : 'કેટલાં વરસ થયાં લગ્નને ?'
'પચાસ વરસ.'
સ્વામીશ્રીએ આજુબાજુ ઊભેલા યુવકોને સંબોધીને કહ્યું : 'સાંભળો, લગ્ન થયે પચાસ વરસ થયાં, પણ ક્યારેય દુઃખ થયું નથી.' એટલું કહીને પેલા હરિભક્તને પૂછ્યું : 'ક્યારેય બોલવા-ચાલવાનું થયું હતું ?'
જરાક સંકોચ અને શરમ સાથે કહે : 'એ તો થાય જ ને !'
'તો તે વખતે તમે શું કર્યું હતું ?'
'સહન, બાંધછોડ.' પેલા હરિભક્તે કહ્યું.
સ્વામીશ્રીને આ જ ઉત્તર અપેક્ષિત હતો. એટલે યુવકોને સંબોધતાં કહ્યું : 'બસ, આટલું જ ધ્યાનમાં રાખવું. સંસારમાં સુખ-દુઃખ તો આવે, ઘરમાં એકબીજા સાથે બોલવા-ચાલવાનું તો થાય, પણ એકબીજાનું સહન કરી લેવું. થોડી બાંધછોડ કરી લેવી, તો સુખ રહે. અહીં તો વરસ થાય ને લગ્નતિથિ ઊજવે, પણ કેટલું ટકે એનું નક્કી નહીં. કોઈનામાં સહનશક્તિ જ નહીં ને !'
ફરી પેલા હરિભક્તને પૂછ્યું : 'તમે તમારું લગ્ન (લગ્નતિથિઓ) ક્યારેય ઊજવ્યું હતું ?'
'ના.'
સ્વામીશ્રી કહે : 'આ તો લગ્નતિથિ નિમિત્તે કેટલાય પૈસા ખર્ચે.' પછી યુવકોની સામે જોઈને કહે : 'આપણે લગન-બગન ઊજવવાં નહીં, પાર્ટીઓ કરવી નહીં, ભક્તિ કરવી. બહુ એવું થાય તો ઠાકોરજીને રસોઈ આપી દેવી.'
સ્વામીશ્રીએ યુવાપેઢીને સંસારમાં કઈ રીતે સ્વસ્થ રહેવું એનો સહજ બોધ આપી દીધો.
(તા. ૨૭-૫-૨૦૦૪, એડિસન)