તા. 8-12-2010, મુંબઈ
સ્વામીશ્રી ભોજન કરી રહ્યા હતા. એ દરમ્યાન ડૉક્ટર સ્વામી આવ્યા. તેઓને જોતાં જ સ્વામીશ્રી કહે : ‘તમે બહુ જ દાખડો કર્યો અને સાથે સાથે સેવાનું કાર્ય પણ બહુ કર્યં. સત્સંગની ખૂબ પુષ્ટિ કરી.’
આટલું કહીને વળી કહે : ‘હવે અવસ્થા થઈ છે, એટલે શરીરનું થોડું સાચવવું. જેટલું છે એનું રક્ષણ થાય અને ડૉક્ટરોએ જે કહ્યું છે એ ડૉક્ટરોની આજ્ઞા પણ પાળવી. એક આંખે દેખાતું સાવ ઓછું થઈ ગયું છે તો હવે ધ્યાન રાખવું. સેવકનો હાથ પકડવો. આત્મબળ છે એટલે ઉત્સાહ રહે છે, પણ શરીરનું પણ ધ્યાન રાખવું.’
સેવામાં ગયેલા સેવક યોગવિજય સ્વામી કહે : ‘રાત્રે સૂવે છે મોડા ને ઊઠે છે વહેલા. વળી, ઇલેક્ટ્રિસિટી બચે તે માટે બાથરૂમમાં જાય તોય ટોર્ચ લઈને જાય. આપ એમને કહો કે અત્યારે આંખમાં દેખાતું ઓછું થયું છે, તો લાઇટ ચાલુ કરે.’
સ્વામીશ્રી કહે : ‘બરાબર છે. લાઇટ ચાલુ કરવી.’
આટલું કહીને નાના સંતો તરફ કહે : ‘આપણે પણ આવું શીખવાનું છે. અત્યારે તો જરૂર વગર લોકો લાઇટ ચાલુ કરી દે છે. જરૂર હોય ત્યાં લાઇટ બાળવી બરાબર છે.’
વળી કહે : ‘અવયવો શિથિલ થયા છે એટલે એને આધીન થઈને કરવું. હુંય ઘણો ઊંચો-નીચો થઈ જતો, પણ હવે એવી સ્થિતિ આવી છે એટલે આધાર લઈને કરું છું, એમ તમારે પણ કરવું.’