સ્વામીશ્રી જમવા વિરાજ્યા. એ જ ગાજર, એ જ પરવળ, એ જ બ્રોકલી, એ જ કોળું, એ જ વટાણા, એ જ ચણા, એ જ દાળ, એ જ બ્લેક-રાઇસ !!
છેલ્લા સાત મહિનાથી રોજ બે વાર આનું આ મેનુ જોઈને બ્રહ્મવત્સલદાસ સ્વામીએ પૂછ્યું : ‘રોજ એકનું એક જમવાનું ?! કેવી રીતે મજા આવે ?’
સ્વામીશ્રીને જમાડી રહેલા ગુણવત્સલદાસ સ્વામીએ અનુભવના શબ્દો ઉચ્ચાર્યા : ‘સ્વામીને કોઈ પણ પ્રકારનો સ્વાદ જ નથી ને !’
સ્વામીશ્રીએ સ્વ-સ્થિતિની અદ્ભુત વાત કરી : ‘ભગવાનનો સ્વાદ આવે છે.’
સ્વામીશ્રીના આ વાક્ય પરથી પંક્તિ યાદ આવી જાય કે ‘એવી કોણ વસ્તુ છે આ ભૂમાં, જેમાં લોભે જે લોભ્યા પ્રભુમાં !’
ગુણવત્સલદાસ સ્વામીએ પ્રાર્થના કરી : ‘આપને પીરસતાં પીરસતાં અમારો સ્વાદ નીકળી જાય એવા આશીર્વાદ આપો, દૃષ્ટિ કરો. ગુણાતીતાનંદ સ્વામી તો દૃષ્ટિ દ્વારા કામ ખેંચી લેતા હતા.’
સ્વામીશ્રી પ્રસંગ પકડતાં ઠાવકાઈથી કહે : ‘ઉપેન્દ્રાનંદ સ્વામી પહેલાં 29 ગુણ લાવ્યા હતા, એક જ બાકી હતો.’
‘એમ તમે પણ પહેલાં 29 ગુણો લાવો, પછી હું બાકીના પૂરા કરી દઉં.’ એ ભાવાર્થ પકડાતાં જ સેવકો હસી પડ્યા.
ગુણવત્સલદાસ સ્વામી શરણાગતિ સ્વીકારતાં કહે : ‘29 ગુણ લાવવા તો અમારા માટે અશક્ય છે. આપ આશીર્વાદ આપો.’
‘એમાંથી જ થશે.’ સ્વામીશ્રીએ સસ્મિત આશીર્વાદ પાઠવ્યા.