પ્રેરણા પરિમલ
અજાતશત્રુ સ્વામીશ્રી...
(તા. ૨૧-૦૪-૨૦૦૮, સારંગપુર)
મુલાકાતો દરમ્યાન એક મુમુક્ષુ સ્વામીશ્રી સમક્ષ આવતાંવેંત જ ધ્રુસકે ને ધ્રુસકે રડી પડ્યા. અત્યાર સુધી તેઓ સ્વામીશ્રીના કાર્યના દ્રોહી હતા. આજે પહેલી વખત તેઓ દર્શને આવ્યા હતા. નિખાલસપણે સૌની વચ્ચે કબૂલાત કરતાં તેઓ કહે, 'હું આપનો બહુ જ દ્રોહ કરતો આવ્યો હતો, પણ આજે મને થાય છે કે મેં બહુ જ ખોટું કર્યું છે. મને માફ કરજો.'
સ્વામીશ્રીએ તેઓને શાંત રાખતાં કહ્યું : 'પહેલા જે કંઈ થયું એ ભૂલી જવાનું. અજ્ઞાન છે એટલે થાય, પણ ભૂલી જવાનું. હવે સત્સંગ કરતા રહેજો. ભગવાનને સંભારીને કામ કરજો. ભગવાને માફ કર્યું છે. અજ્ઞાનમાં થઈ જાય એટલે દોષ નથી. તમે અને તમારો પરિવાર સુખી થાય એ આશીર્વાદ છે. નજીક રહો છો તો મંદિરે દર્શને આવતા રહેજો.'
Vachanamrut Gems 
Gadhadã I-70:
Means to Developing Pure Faith
Thereafter, Jivãbhãi of the village Jaskã asked Nityãnand Swãmi, "How does unfaltering faith in God develop?"
Shriji Mahãrãj said, "Allow Me to answer that question." Continuing, He said, "One should cultivate faith in God for the sole purpose of the liberation of one's jiva, but not out of a desire for some material object. For example, 'If I practise satsang, my ill body will recover,' or 'As I am childless, may I get a son,' or 'As my sons are dying, may they stay alive,' or 'Since I am poor, may I become rich,' or 'If I do satsang, I will regain my lost assets.' One should not practise satsang harbouring desires for such material gains. If one does practise satsang while nourishing such desires, then one may become a very staunch satsangi if those desires are fulfilled; but if one's desires are not fulfilled, one's faith will diminish. Therefore, one should practise satsang solely for the liberation of one's jiva; one should not harbour any desire whatsoever for any material objects…
"…Therefore, other than the desire for the liberation of one's own jiva, one should practise satsang having no desires whatsoever. Only then will unfaltering faith develop."
[Gadhadã I-70]