તા. 23-9-2010, સારંગપુર
સ્વામીશ્રી અમેરિકાના ડેટોનાબીચ નગરમાં હતા. સંતો સાથે બેઠા હતા. ત્યાં એક અગત્યનો ફોન આવ્યો. અગત્યની વાત એકલા કરવાની હોવાથી સ્વામીશ્રી જાતે જ ઊભા થઈને બહાર જતા રહ્યા, પણ સંતોને ઊભા થવાની આજ્ઞા ન કરી. આ પ્રસંગની વાત બ્રહ્મદર્શન સ્વામીએ કરી.
સ્વામીશ્રીને પૂછ્યું : ‘અમે સૌ સંતો તો આપના શિષ્ય છીએ અને આપની અનુકૂળતા સાચવવી એ અમારી ફરજ છે, છતાં પણ આપે જાતે ઊભા થઈ બહાર જવાનું પસંદ કર્યું ને સંતોને બહાર ન જવું પડે એવો વિચાર આપે કર્યો, તો સંતોનો આવો મહિમા આપને કઈ રીતે સતત રહે છે ?’
સ્વામીશ્રી : “આવો પ્રસંગ હોય ત્યારે દસને ઊભા કરવા એના કરતાં આપણે ઊભા થઈ બહાર જઈને વાત કરી લઈએ તો એમાં શું વાંધો છે ? કોઈની એવી વાત હોય તો બીજાને એમ થાય કે આ હરિભક્ત આવો છે ? એટલે એ બધી સત્સંગની રીત છે. શ્રીજી-મહારાજ અને શાસ્ત્રીજી મહારાજ પણ એ રીતે વાત કરતા હતા. આપણે ઊભા થઈને બહાર જઈને વાત કરી લઈએ તો બીજો અસમાસ ન થાય, ખરાબ ન લાગે ને અવગુણ ન આવે. એટલે એ રીતે મોટાપુરુષ બધું કરી ગયા છે. એ જોઈશું એટલું સુખ થશે.”