શ્રી હરિપ્રસાદ મંછારામ ચોકસી, પેઢીગત પાકા સત્સંગી. એમના પિતાશ્રી મંછારામભાઈ એટલે જૂના સંપ્રદાયમાં અગ્રણી મુંબઈ રાજ્યમાં સરકારી વકીલ અને ગુજરાત રાજ્ય જુદું પડતા ગુજરાતમાં સરકારી વકીલ તરીકે હરિપ્રસાદભાઈ નિમાયા. સત્સંગમાં પણ એટલા જ અનુભવી અને જૂના. 'શાસ્ત્રીજી મહારાજ વડતાલથી શાથી છૂટા પડ્યા ?' એ સમજવા એમને પ્રયત્ન કરેલો, એથી શાસ્ત્રીજી મહારાજની સાધુતા, વિદ્વતા અને સિદ્ધાંત નિષ્ઠા માટે એમને ખૂબ જ આદર. પાછળથી યોગીજી મહારાજની સાધુતાએ અને નિર્દોષતાએ એમનું હૃદય આરપાર વીંધી નાંખ્યું. યોગીજી મહારાજ મુંબઈ પધારે ત્યારે અચૂક દર્શને આવે, આશીર્વાદ મેળવે. ૧૯૬૦માં યોગીજી મહારાજે ગ્રહણ કરેલ બિમારીમાં ચોકસી સાહેબે પોતાના વિશાળ આવાસ-કમલ મહલમાં સ્વામીશ્રીને બે મહિના રાખી ખૂબ સેવા કરી. યોગીજી મહારાજ પ્રત્યે એમને કોઈ અનેરો ભાવ જાગ્યો.
તેઓ અમદાવાદમાં સ્થિર થયા હતા. એક સાંજે મંદિરે યોગીજી મહારાજનાં દર્શને આવ્યા.
'આપ આ ઉંમરે બહુ ભીડો કેવી રીતે વેઠી શકો છો તે મને સમજાતું નથી ? આપ સ્વામિનારાયણ પોતે છો કે શું છો તે મને સમજાવો ?' સ્વામીશ્રીના બે હાથ પોતાના હાથમાં લઈ તેઓ ગદ્‌ગદિત થઈ પૂછી રહ્યા હતા.
'એવું કંઈ નથી, અમે તો દાસના દાસ છીએ.' સ્વામીશ્રી જાણે આવું સાંભળવામાં પણ અપરાધ થઈ જતો હોય એમ દાસભાવે બોલ્યા.
છતાં ચહેરાના અતિ ગદ્‌ગદ્‌ ભાવ-પ્રતિ-ભાવરૂપી શબ્દોથી જાણે એ જ પ્રશ્ન ચોક્સી સાહેબ પૂછી રહ્યા હતા - એમ જણાતું હતું. એમણે સ્વામીશ્રીના બે હાથો દબાવી, આગ્રહ ચાલુ રાખ્યો.
એમના આર્દ્રભાવથી મહાત થઈ છેવટે યોગીજી મહારાજ બોલ્યા : 'સ્વામિનારાયણ ભગવાને આપેલી શક્તિ કામ કરે છે.'
હૃદયને જે જવાબ જોઈતો હતો તે મળતા ચોક્સી સાહેબ હરખાઈ ગયા. આજુબાજુ ઊભેલા સૌ પણ હસી પડ્યાં. આત્માનો અવાજ આત્મા જ સાંભળે અને સમજે!