પ્રેરણા પરિમલ
યોગીચરિતમ્ - ૨૬૨
નૈરોબી, તા. ૧૨-૫-૧૯૭૦
આજે યોગીજી મહારાજ સ્વેચ્છાથી કેટલીક પધરામણીએ ગયા અને રાત્રે સભામાં મોડા આવ્યા. ઘણાને આ ગમ્યું નહિ. કોઈકે ટકોર પણ કરી કે સ્વામીશ્રીએ પધરામણીમાં ન જતાં સભાનો સમય સાચવવો જોઈએ. બધાયનો રોષ પધરામણી કરાવનાર ઉપર હતો. એથી સભાને અંતે સ્વામીશ્રીએ બહુ હૃદયંગમ વાણી ઉચ્ચારતાં, સૌને જીવનસંદેશ આપ્યો :
'અમે આફ્રિકા નહોતા આવવાના, પણ આવ્યા. ત્રણ મહિના ઉપર રોકાયા. અમે બધાને આશીર્વાદ આપવા આવ્યા છીએ કે બધા સંપ રાખે. એકબીજાનો મહિમા સમજે. એકબીજાને દંડવત્ કરે અને સુહૃદભાવ રાખે તો સત્સંગ વધશે. તો અમે અહીં આવ્યા તે કામનું. બીજી કંઈ વાત કરવાની નથી. આ વાત કરવાની છે. અમે આ વાત ઘણીવાર કરી છે, તમે સાંભળી પણ હશે. તો બધા સંપ રાખો ને મંદિરે આવો. દરેકે રોજ મંદિરે પણ દર્શને નિયમિત આવવું.'
આવી ખાસ ભલામણ કરી. સ્વામીશ્રીના આ દિવ્ય-સંદેશથી, સૌનાં મન શાંત થઈ ગયાં અને પોતાની ભૂલ સમજાણી.
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ
Vachanamrut Gems
Gadhadã I-20:
Self Realisation
At that point, Shuk Muni raised a doubt. He asked, "Is it truly in one's own hands to see one's own self? If it is, then why does the jiva remain ignorant?"
Shriji Mahãrãj replied, "For a person who has attained satsang, realisation of his jivãtmã does, indeed, lie in his own hands. In fact, when has he attempted to see his own self and failed to see it? Having become dependent to and made helpless by mãyã, that jiva draws within and enters the dream and deep sleep states, but never does it draw within of its own accord to see its own self. On the other hand, one who contemplates on the greatness of God and draws within oneself sees one's own self as extremely pure and luminous. In the midst of that luminance, one beholds the form of the manifest Purushottam Bhagwãn and experiences bliss in the manner of Nãrad and the Sanakãdik. Therefore, all deficiencies which do remain in a devotee are due to his own lethargy."
[Gadhadã I-20]