તા. 29-1-2017, સારંગપુર
આજે રવિસભામાં આશિષનાં અમૃતબુંદ વરસાવતાં સ્વામીશ્રી બોલ્યા :
“મહારાજ, સ્વામી ને આ સત્પુરુષ - આ સીધી લીટીની સમજણ છે. આ પુરુષ મળ્યા છે તો તેમની કેટલી મર્યાદા રાખવી પડે ? કેટલું બધું કરવું પડે ? જો શ્રીજીમહારાજનો વિચાર કરીએ કે ‘કેવા ભગવાન મળ્યા છે !’ તો કોઈ વાતે ખામી ન રહે, કામ-ક્રોધ બધું ટળી જાય, એકાંતિક ધર્મ સિદ્ધ થઈ જાય, કાંઈ કરવાનું રહે નહીં. પણ એમને રાજી કરવા માટે બધું કરવું પડે. ઘણા પ્રકારે રાજીપો મળે :
1. નિષ્ઠા : એમાં કાંઈ પોલ ન જોઈએ. એવો દૃઢ આશરો કે ભગવાન સિવાય કાંઈ સાંભરે નહીં.
2. નિષ્કામ ધર્મ : બીજા લોકોય પાળે છે, તો આપણને તો ભગવાન મળ્યા છે - થઈ જ શકે છે. આપણે આનાથી જ જુદા પડીએ છીએ. ધારો કે પ્રમુખસ્વામી મહારાજ તમારા ઘરે આવવાના હોય તો ? અને અઠવાડિયું - મહિનો રહેવાના હોય તો ? કેટલો બધો આનંદ થાય ? તો શ્રીજીમહારાજ મધ્ય 33મા વચનામૃતમાં કહે છે : ‘નિષ્કામ ધર્મ હોય તો ભગવાન અખંડ આપણી પાસે રહે.’ માટે એને દૃઢ કરતા રહેવું. ‘નહીં પળાય’ એવું ન કહેવું. ‘પળાશે જ, પળાશે જ’ એવું કહેવું. આખા બ્રહ્માંડમાં આ નિષ્કામ ધર્મની વાત નથી. ગૃહસ્થ માટે ‘એક નારી સદા બ્રહ્મચારી’ અને ત્યાગી માટે તો ‘સ્ત્રી જન્મી જ નથી.’ થાકવું નહીં. મંડી રહેવું. ભગવાન તમારી પાસે છે. પછી ભગવાનને ન રાખવા હોય તોય રહે.
3. અભાવ-અવગુણમાં પડવું નહીં. સ્વર્ગમાં જવા જેવું કર્મ કર્યું હોય, પણ અભાવ-અવગુણમાં પડે તો નર્કમાં જાય. સામે, કાંઈ સમજતો ન હોય પણ ગુણગ્રહણ કરે તો પાપ બળી જાય ને પુણ્યના ઢગલા થાય. અભાવ- અવગુણ સાપસીડી જેવું છે. 98 થી 6 ઉપર ઉતારી દે. પછી જેવો અવગુણ. નાનો હોય તોય 5-6 ખાનાં તો ઉતારે જ. મહારાજે લાલા પાળાને કહ્યું : ‘અંતકાળે હું તને લેવા સાક્ષાત્ આવીશ અને કાંડું પકડીને લઈ જઈશ.’ તોય ભૂત થયો, કારણ કે ગોપાળાનંદ સ્વામીનો દ્રોહ કર્યો. માટે એવી ચેષ્ટા ન કરવી. દ્રોહ થઈ ગયો હોય તો ગદ્ગદ કંઠે પ્રાર્થના કરવી. એ એકાઉન્ટ (ખાતું) ક્લીયર કરી દેવું. મહિને - બે મહિને નહીં, તરત સમાધાન
કરી લેવું.
નિષ્ઠા, નિયમ રાખીએ ને અભાવ-અવગુણમાં ન પડીએ - આ ત્રણ વાત હોય તો સીધા અક્ષરધામમાં. વચ્ચે કોઈ રોકે નહીં.’