તા. 23-11-2010, બોચાસણ
સ્વામીશ્રી એક મિટિંગમાં વ્યસ્ત હતા. મિટિંગ ભ્રમણના સમય સુધી પૂરી થઈ શકે એમ ન હતી અને છતાં સ્વામીશ્રીની ઇચ્છા એવી હતી કે આજે ભ્રમણ રદ કરીને પણ મિટિંગ પૂરી કરવી, કારણ કે સંલગ્ન સંતોને નીકળવાનું હતું. સ્વામીશ્રી એમની ચિંતા પહેલી કરતા હતા.
સમય થતાં યોગીચરણ સ્વામી અને ડૉ. નિકુલ સ્વામીશ્રી પાસે આવ્યા. સ્વામીશ્રીનું બી.પી. માપ્યું અને નાડી તપાસી તો તેમને યોગ્ય ન લાગ્યું. આ પરિસ્થિતિમાં ભ્રમણ તો શક્ય ન જ હતું, પણ મિટિંગ કરવી પણ શક્ય ન હતી, કારણ કે મિટિંગમાં નિર્ણયો આપવામાં માનસિક કસરત વધારે કરવી પડે. છતાં સ્વામીશ્રી કહે : ‘અત્યારે મિટિંગ પતાવી દઈએ.’
યોગીચરણ સ્વામી કહે : ‘અત્યારે તો આપને આરામની જરૂર છે.’
સ્વામીશ્રી કહે : ‘પણ આ બધાને જવાનું છે એનું શું ? એટલે કામ પતાવી દઈએ.’
યોગીચરણ સ્વામીએ જનારા બધા સંતોને બોલાવ્યા કર્યા અને પૂછ્યું કે ‘તમારે અત્યારે જ જવું છે ?’
બધા સંતો કહે : ‘ના બાપા ! અમારે કોઈ ઉતાવળ નથી, અમે તો રોકાઈશું.’ એટલે સ્વામીશ્રીએ સ્વીકાર્યું.
આવી શારીરિક પરિસ્થિતિમાં પણ સ્વામીશ્રી બીજાનો વિચાર પહેલાં કરે છે.