ભગવાનનું ભજન કરવાનું તાન સ્વામીશ્રીને સહજ છે. સહેજ નવરા પડ્યા કે ભજન ચાલુ. હાથમાં માળા લઈ સ્વામિનારાયણ... સ્વામિનારાયણ... ભજન રટણ ચાલુ થઈ જાય. વોલ્કીંગ કરે ત્યારે કીર્તનો-પ્રવચનો સાંભળતા થકા પણ પોતાનો નામરટણનો દોર તો ચાલુ જ હોય. હોઠ ફફડતા રહે, ચરણ ચાલતાં રહે ને તેમ છતાં વક્તાને કે કીર્તનિયાને પ્રતિભાવ અચૂક આપતા રહે.
એકવાર યુવકોએ સ્વામીશ્રીને પૂછ્યું : 'બાપા ! આપની હોબી શું ?'
સ્વામીશ્રી કહે : 'ભજન કરવું ને કરાવવું એ હોબી.'
૧૯૭૭માં લંડનમાં સુરેશભાઈ પટેલની નવી કાર-રીનોલ્ટમાં સ્વામીશ્રી પધરામણીએથી આવતા હતા. સુરેશભાઈએ પોતાના કારના શોખની સવિસ્તર વાત કરી ત્યારે સ્વામીશ્રી કહે : 'આપણે શોખ એક ભગવાન ભજવાનો રાખવો. '