પ્રેરણા પરિમલ
સત્સંગમાં તો આપણે એક રુચિ જ રાખવાની હોય
તા. ૨૯-૦૭-૨૦૦૫, વિ. સં. ૨૦૬૧, અષાઢ વદ ૯, શુક્રવાર, બોચાસણ
બે હરિભક્તો વચ્ચે મનદુઃખ હતું. સ્વામીશ્રીએ તેઓને ઊભા રાખ્યા, કારણ કે આ બે હરિભક્તોને લીધે તેઓના બંનેના પુત્રમાં વિશેષ અણબનાવ થઈ ગયો હતો. સ્વામીશ્રીએ પૂછ્યું કે 'મનદુઃખ થવાનું કારણ શું છે ?'
'કારણમાં બીજું કશું જ નથી. મોચમને લીધે આ થયું છે (એક જ સીમાડાવાળી બે જમીનોને કારણે વચ્ચેના હલાણના રસ્તા માટે જે મનદુઃખ થાય એને કાનમમાં મોચમ કહે છે.)
સ્વામીશ્રી તરત જ સમજી ગયા. સ્વામીશ્રી કહે : 'ખેતરની બાબતમાં પ્રશ્ન હતો અને ગાળાગાળી થઈ હતી, પરંતુ હવે એ પ્રશ્ન પૂરો થઈ ગયો કે નહીં ?'
'હવે તો પૂરો થઈ ગયો છે.'
'જો એ પ્રશ્ન પૂરો થઈ ગયો હોય તો હવે આજે આ પણ પતાવી દો. સત્સંગમાં તો આપણે એક રુચિ જ રાખવાની હોય છે. સત્સંગમાં એકબીજા સાથે વઢવેડ હોય તો સત્સંગનું પણ સુખ ન આવે ને સત્સંગ પણ વધે નહીં. માટે આજથી આ મનદુઃખ મૂકી દો ને બોલવા માંડો.' સ્વામીશ્રીએ ઘર કરી ગયેલા કંકાસ ઉપર કુહાડી મારી આપી.
આ જ રીતે વાતો ચાલતી રહી એમાં વળી લંડનના સી.એમ. કાકાની વાત નીકળતાં સ્વામીશ્રી તેઓનો મહિમા ગાતાં કહે: 'સી.એમ. જોલી બહુ, મળતાવડા બહુ, બધાની સાથે ભળી જાય અને હસતાં હસતાં જ વાત કરે.'
'સી.એમ. ધામમાં ગયા ત્યારે આપને બહુ દુઃખ થયું હતું.' ભગવત્ચરણ સ્વામીએ કહ્યું.
સ્વામીશ્રી કહે: 'દુઃખ કેમ ન થાય ? કેવા ભક્ત હતા ? ટરોરો મંદિરનું કેવું કાર્ય કર્યું ? શિર સાટે મૂર્તિઓ લાવ્યા અને લંડનમાં ગયા પછી વ્યવહાર તો કર્યો જ નથી. મંદિરનું જ કામ કરતા હતા. ફંડફાળો કઈ રીતે ભેગો કરવો, એનો જ સતત વિચાર. એ કહે એમાં વળી દરેકને ભાવ થાય અને વળી નારના એટલે બોલવામાં તો પાછા પડે જ નહીં. આવા હરિભક્ત હતા.' સ્વામીશ્રીએ સહેજે સહેજે સંબંધવાળાનો મહિમા વર્ણવ્યો અને હરિભક્તનો મહિમા સમજવા માટેની સૌને પ્રેરણા આપી.
Vachanamrut Gems
Gadhadã II-28:
Being in the Abode of God
“If a person has the company of the devotees of God and also has earned God’s pleasure, then even though he is in Mrutyulok, he is still in the abode of God. Why? Because one who serves the Sant and earns God’s favour will certainly stay near God. Conversely, even if a devotee is in the abode of God, if he has not earned God’s favour and is jealous of devotees of God, then that devotee will certainly fall from that abode.”
[Gadhadã II-28]