પ્રેરણા પરિમલ
જ્ઞાનની દૃષ્ટિ
તા. ૧૧-૦૨-૨૦૦૭, મુંબઈ
આજે સ્વામીશ્રી સમક્ષ વર્તમાન પ્રવાહોની વાતો ચાલી. સામાજિક અને રાષ્ટ્રીય સમસ્યાઓની કંઈક કડવી વાસ્તવિકતાની વાતો નીકળતાં એક જણે કહ્યું, 'આ દેશમાં રહેવા જેવું જ નથી.'
સ્વામીશ્રીએ તેમને રોકતાં કહ્યું:'પણ આપણે શું કામ છોડીને જવું ?'
'જોકે આમ તો જ્યાં જાવ ત્યાં બધે એટલા જ પ્રશ્ન છે એટલે આ દુનિયામાં રહેવા જેવું જ નથી.'
સ્વામીશ્રીએ નવો જ દૃષ્ટિકોણ આપતાં કહ્યું: 'પણ આપણે દુનિયામાં ક્યાં રહીએજ છીએ ? આપણે તો બહાર જ છીએ! જ્ઞાનની દૃષ્ટિ હોય તો દુનિયામાં છીએ તોય બહાર જ છીએ.'
પ્રત્યેક સ્થિતિમાં જ્ઞાનનું કવચ ઓઢીને સુખિયા રહેવાની ચાવી સ્વામીશ્રીએ સહજમાં સમજાવી દીધી.
Vachanamrut Gems 
Gadhadã II-4:
How Can One Realise the Greatness of God and Yet Not Falter From Dharma?
Thereafter, Shriji Mahãrãj asked another question, "One who thoroughly realises the greatness of God feels, 'No matter how many sins one may have committed, if one merely utters the name of God even once, all of one's sins will be burnt to ashes.' However, what understanding should one who realises God's greatness in this manner cultivate so that he never falters from the observance of dharma?"
Again, Muktãnand Swãmi attempted to answer but was unable to do so satisfactorily.
So, replying to His own question, Shriji Mahãrãj said, "A person who thoroughly realises God's greatness can still observe dharma if he cultivates the following understanding: 'I want to constantly contemplate upon God and become an ekãntik bhakta. But if my vrutti is drawn towards vicious natures such as lust, anger, avarice, etc., then that will be a hindrance in my contemplation of God.' Realising this, he remains extremely wary of treading the wrong path. As a result, he would never do anything related to adharma. If a person has such an understanding, then even though he thoroughly realises the greatness of God, he would never falter in his observance of dharma."
[Gadhadã II-4]