મુંબઈ, તા. ૧૩-૧૨-'૬૭
યોગીજી મહારાજ પોઢી રહ્યા હતા. ધાબળો ઓઢતાં ઓઢતાં પોતાની વાત કરતા કહે, 'આઠ રોગ છે, કોઈને હશે, હિંદુસ્તાનમાં ?'
'ના, બાપા ! આઠ રોગ કોઈને ન હોય... બે હોય તો હેઠો પડે...' સેવકે સાખ પૂરી.
'એમ છે...'
'રોગ ક્યાં મૂક્યા છે...' મધુએ પૂછ્યું. 'ઓશીકે કે ઢોલિયે ?'
'બધા ફરતા છે, કોઈ ઓશીકે બેસે, કોઈ ગાદી-તકિયે બેસે, કોઈ આગળ બેસે...'
'મોટા હોય તે આગળ બેસે...' કિશોરભાઈએ પુષ્ટિ કરી.
'ખુરશી ઉપર...' સ્વામીશ્રી બોલ્યા ને સૌ ખડખડાટ હસી પડ્યા. સ્વામીશ્રી પણ હસી રહ્યા હતા. આવો નિર્દોષ આનંદ હંમેશાં ચાલતો. પોતે દરદીના સ્વાંગમાં હોવા છતાં સ્વામીશ્રી સૌને જન્મ-મરણનો રોગ ટાળવાની જડીબુટ્ટી સમાન દિવ્ય સ્મૃતિઓ આપતા હતા... સૌને નીરોગી કરતા હતા.

- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ