પ્રેરણા પરિમલ
યોગીચરિતમ્ - ૧૧૮
૧-૧૯૬૭
સ્વામીશ્રી સુરત પધાર્યા હતા.
અહીં એક વિશાળ દૂધની ડેરી 'સુમૂલ'નું ઉદ્ઘાટન કરવા સ્વામીશ્રી ડેરીના અધ્યક્ષ આશાભાઈ સાથે ત્યાં પધાર્યા. સુરતના અનેક પ્રતિષ્ઠિતોની હાજરીમાં સ્વામીશ્રીએ ચાંપ દાબી, ડેરીના પ્રોજેક્ટનું પ્રાસાદિક ઉદ્ઘાટન કર્યું. સભામાં કાર્યકર્તાઓએ સ્વામીશ્રીનો આભાર માન્યો અને આશાભાઈ પટેલની કાર્યશક્તિની પ્રશંસા કરી. અહીં જ ઠાકોરજીને થાળ ધરી પ્રસાદ લેવાનો હતો. સૌ સાથે સ્વામીશ્રી જમવા બિરાજ્યા.
'આશાભાઈ બહુ બુદ્ધિશાળી, બહુ બુદ્ધિ પુગાડી.' સ્વામીશ્રીએ કહ્યું.
'હા, બાપા !'
'આવું કોઈને ન આવડે.'
'બાપા ! બધાને બહુ ભાર પડ્યો,' સ્વયંપ્રકાશ સ્વામીએ પુષ્ટિ કરી.
'શું ?'
'આશાભાઈ આવા પ્રામાણિક ને હોશિયાર, તો એમના ગુરુ કેવા હશે ?' સ્વયંપ્રકાશ સ્વામીએ સ્પષ્ટતા કરી.
'ગુરુ તો નળિયા ચાળે એવા છે !' એમ કહી સ્વામીશ્રી હસી પડ્યા જાણે પોતે કંઈ છે જ નહિ !
સમર્થ હોવા છતાં, પોતામાં નાનાપણું મનાવવામાં આટલો આનંદ કોણ માણી શકે ?
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ
Vachanamrut Gems
Gadhadã II-62:
What Must One do for the Liberation of the Jiva?
Next, Raghuvirji asked a question, “Mahãrãj, what must one do for the liberation of the jiva?” Shriji Maharaj explained, “If a person aspires for liberation, he should put his body, wealth, home, family and relations in the service of God. Furthermore, he should shun any object that may not be of use in serving God. One who lives such a God-centred life joins the ranks of Narad and the Sanakadik in the abode of God and attains ultimate libereation after he dies, even if he is a householder.”
[Gadhadã II-62]