પ્રેરણા પરિમલ
દિગંતમાં ડંકા - ૭૨
મોમ્બાસા, તા. ૨૧-૪-'૭૦
બપોરે ૧૨-૦૦
આશીર્વાદ આપતાં સ્વામીશ્રીએ આજે જણાવ્યું કે, 'આ પટેલ સમાજ પ્રસાદીનો થઈ ગયો. આમાં જે બેસશે તેનું સારું થશે. કોઈ આમાં પ્રસંગ ઊજવશે કે બીજાં કાર્ય કરશે તે બધાનું કલ્યાણ થશે. આમાં સંતો બેઠા. મહારાજની મૂર્તિ બેઠી. બધું પ્રસાદીનું થઈ ગયું...
'જેને ઘેર ભગવાનના સાધુ ભિક્ષા માગવા જઈને ઊભા રહે છે તેનું ઘર તીર્થ થઈ જાય છે ને તેવા સમામાં કોઈનો દેહ પડે તો તે ભગવાનના ધામને પામે છે...' આ ગુણાતીતનાં વચન છે...
...બધાને વાત કરવી કે આંહી બેસશે તેનું કલ્યાણ થઈ જશે ને બીજે જન્મે સ્વામિનારાયણનો ભક્ત થઈ ભગવાનનો આશરો કરશે...'
આ સમૈયાનો ભીડો પડ્યો. પણ આ ખરો ભીડો છે. વિવા'વાજનનો ભીડો એ નકામો ભીડો કહેવાય. આ ભીડામાં આત્યંતિક કલ્યાણ થઈ જાય. દાદાખાચરને ત્યાં શ્રીજીમહારાજ પાંચસો પરમહંસ સહિત બિરાજતા. તેમને જમાડવા-સુવાડવા એમાં કેટલો ભીડો પડે ? મહારાજ ત્રીસ વર્ષ ત્યાં રહ્યા. ધામો નાંખ્યો. પણ દાદાખાચરના મનમાં કંટાળો ન આવ્યો. કે હવે જાય તો સારું. વચનામૃતમાં દાદાખાચરના દરબાર લખાઈ ગયા. બીજા દરબાર ઘણા પણ હોલા ઊડે - ઘુ... ઘુ... ઘુ... કરે. આ પટેલ ભુવન દરબાર થઈ ગયો...'
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ
Vachanamrut Gems
Gadhadã II-39:
Shriji Maharaj's Liking for a 'Genuine' Devotee
“Fourthly, if I come to know of any man or woman that is pretentiously offering bhakti to God merely as an outward show, but that that person is not a genuine devotee of God, then My mind is not pleased upon seeing such a person. Nor do I even feel comfortable with that person, because My mind only becomes pleased when I see a genuine devotee of God, and I am only comfortable with such people.”
[Gadhadã II-39]