પાલેજથી ભરૂચ જતા ટ્રેનમાં, તા. ૧૫-૫-'૫૯
અમારે થોડા સમય પછી આફ્રિકા જવાનું હતું. એ પહેલાં શીખ આપતા યોગીજી મહારાજ કહે, 'મને નાનામાં નાના સત્સંગીનો અભાવ કોઈ દી આવે નહિ. ઈ દેખાય જ નહિ. દેખાવા દઉં નહિ. બ્રહ્મની મૂર્તિ સમજું. કદાચ મનુષ્યભાવ આવે તો મહિમા વિચારું. એ શાસ્ત્રીજી મહારાજ અને કૃષ્ણજી અદાની દૃષ્ટિથી. મારામાં તો કાંઈ નથીં.'
અહાહા ! શું સમર્થ થકા ઝરણા !
યોગીજી મહારાજે વાત આગળ ચલાવી :
'જૂનાગઢમાં માધવદાસ સાધુ હતા. એકસો બે વર્ષના અને ગુણાતીતાનંદ સ્વામીએ એમની પાસે નિષ્કામ શુદ્ધિ લખાવેલી અને બહુ સમર્થ હતા. તે મેડી ઉપરથી પડી ગયેલા. તે મારા ગુરુ કૃષ્ણચરણદાસ સ્વામીએ આજ્ઞા કરી તેથી છ મહિના તેમની બહુ સેવા કરેલી. તે વખતે હું પાર્ષદ હતો. (૧૫થી ૧૬ વર્ષની ઉંમર હશે) તેમનું પેટ ચોળતો...'
'છ મહિના સુધી મંદિરમાં ઢોર ચારેલાં. તે સવારના આઠ વાગે જઈએ અને સાંજે પાંચ વાગે આવીએ. સાંજે દાતણ કાપતા આવીએ. લગભગ બે હજાર છડી. તે જૂનાગઢના બસો સાધુને ત્રણ દિવસ સુધી ચાલે. છ મહિના સુધી મંદિરમાં છાણાં થાપેલાં અને ત્રણ મહિના સુધી ખળીમાં (પૂળા બાંધવાનું) કામ કરેલું...'
'જૂનાગઢમાં વીસ સદ્‌ગુરુઓની સેવા કરેલી. તે દી' દેહ ખમી શકે એવું હતું. સદ્‌. બાળમુકુંદદાસ સ્વામી રાજકોટ આવેલા. તે વખતે કૃષ્ણજી અદાની આજ્ઞાથી એક મહિના સુધી સદ્‌. બાળમુકુંદદાસ સ્વામીને બપોરના પંખા નાંખતો. એવો ધીમેથી (હાથનું લટકું) પંખો નાંખું કે તેમને ઊંઘ આવી જાય અને શાંતિ થઈ જાય તેથી તેમની દૃષ્ટિ પડી ગયેલી. પછી મોટી સભામાં વાતું, વચનામૃત મારી પાસે બોલાવતાં...'
'આપણે ખમતાં શીખવું. સાઠ વર્ષ સુધી ખાસડાં ખાધાં છે (ખમ્યા છીએ) અને આ ટાલ પડી છે. ડાંગરામાં મંદિર કરતા તે સવારે વહેલો ઊઠીને હું રસોઈ કરી નાંખતો તે વખતે કામ કરનારા મજૂરો પણ કેટલીકવાર ટોકતા તે ખમી લેતા...'
- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ