પ્રેરણા પરિમલ
'સત્સંગમાં સુખ અને શાંતિ તો જ રહે.'
આજે પ્રાતઃપૂજા કરીને સ્વામીશ્રી પાછા વળતા હતા ત્યારે વચ્ચે એક જૂના સત્સંગીને મળ્યા. એક કાર્યકર તેઓને લઈને આવ્યા હતા. વર્ષો સુધી સત્સંગની સેવા કર્યા પછી કોઈક કારણસર તેઓ નિષ્ક્રિય થઈ ગયા હતા.
ચિત્તરંજનભાઈ કહે : 'બાપા! એના ગુના સામું ના જોશો. એની ભૂલ માફ કરજો. પણ હવેથી એ સત્સંગમાં આવશે.'
સ્વામીશ્રી કહે : 'ભૂલ થઈ જ નથી, એમ માનવું. જે કંઈ થયું છે એ બધું ભૂલી જવું ને પાછી સેવા કરવી.' એના ખભા ઉપર સ્નેહાળ હાથ મૂકીને સ્વામીશ્રીએ તેના પશ્ચાત્તાપને સંકોર્યો હતો.
સ્વામીશ્રીએ તેમને કહ્યું: 'માણસમાત્ર ભૂલને પાત્ર. ભગવાન પાસે આવીએ અને ભૂલ રજૂ કરી દઈએ, પછી ફરી ભૂલ ન થાય તેનું જાણપણું રાખીએ. ભગવાન બધું સંભાળી લે. ભગવાન કોઈના ગુના સામું જોતા નથી. પરંતુ આપણી ભૂલને યાદ કર્યા કરીએ એટલે સત્સંગનું સુખ ન આવે. માટે બધું ભૂલી જવાનું. એટલે કે દરિયાભેગું જ કરી નાખવાનું. દિવ્યતા, મહિમા એ જ વાત કરવી. બીજી વાતમાં પડવું નહીં. સત્સંગમાં સુખ અને શાંતિ તો જ રહે.'
(તા. ૧૨-૫-૨૦૦૪, બુધવાર, લંડન)
Vachanamrut Gems 
Gadhadã II-54:
Satsang; the Greatest Spiritual Endeavour
“… This implies that of all spiritual endeavours, satsang is the greatest. But what are the characteristics of one who regards satsang as the greatest spiritual endeavour?” The munis answered according to their understanding, but none could give a precise answer. So Shriji Mahãrãj replied, “One who regards satsang as the greatest spiritual endeavour is profoundly attached only to the Sant of God. For example, if a king who is childless receives a son in old age, then even if that son swears at the king or misbehaves, for example, by pulling his moustache, the king would not find faults in him. Even if the son hits another child or causes problems in the village, still the king would never attribute faults to his child. Why? Because the king is profoundly attached to his son. Likewise, only one who develops such profound attachment for the Bhakta of God has realized satsang to be the most redemptive of all spiritual endeavours.”
[Gadhadã II-54]