સને ૧૯૮૭માં ૪૫૦ સંતો-હરિભક્તો સાથે પ્રમુખસ્વામી મહારાજ ચારધામની યાત્રાએ નીકળ્યા હતા. આ જ સંદર્ભમાં થોડા વખત પછી લંડનના રોમફર્ડમાં રહેતા શ્રી પરમારનો પત્ર આવ્યો કે તમારે આટલા કાફલા સાથે યાત્રાએ ન નીકળવું જોઈએ. તમારી તારીખે તારીખ અમારી યાત્રા ચાલતી હતી અને તમારે લીધે અમને બધી જ જગ્યાએ ઉતારામાં અગવડ પડી. અમારા કુટુંબને તમે દુઃખી દુઃખી કરી નાખ્યું.
સ્વામીશ્રીના યાત્રા-પ્રવાસનું આયોજન બે મહિના પહેલાંનું હતું. અને એમ ન હોય તો પણ સમૂહમાં પ્રવાસ કરવાનો કોઈનો અધિકાર કોઈ છીનવી શકે નહીં. એટલે આમાં સ્વામીશ્રીનો કોઈ જ દોષ નહોતો. આવા કાગળથી કોઈ પણ માણસને ગુસ્સો ચડે. પણ સ્વામીશ્રીએ તો વિનયભર્યો કાગળ લખ્યોઃ 'તમને તકલીફ પડી એ બદલ માફ કરશો. ત્યાં તમે અમને વાત કરી હોત તો અમે તમને મદદરૂપ થાત, સગવડ કરાવી દેત. તમને તકલીફ પડે એવો અમારો આશય નહોતો.' પોતાનો કોઈ વાંક ન હોવા છતાં સ્વામીશ્રીએ કાગળમાં એક અજાણ્યા જણની પાયા વગરની ફરિયાદની માફી માંગી. આ સ્વામીશ્રીની મહાનતાની એક ઊંચાઈ છે.