ચાણસદ, તા. ૧૩-૩-'૫૯
યોગીજી મહારાજ યુવકોને સંબોધતા કહે, 'અહીં એક વર્ષ લાગટ રહેલો. હું ગુરુ, હું શિષ્ય, હું રસોઈ કરું, હું વાળું, બધું હું કરતો. સોળથી સત્તર વર્ષની ઉંમર. બીજા બધા (સાધુ) ઘરડા. હું જુવાન, પાવર બહુ જોશ બહુ, કીર્તન બોલું તો નળિયા ગાજે. રણછોડ ભક્ત કહે, 'જો જો નળિયા ન ઊડે !' વાતું કરું તો અડધા મેલમાં સંભળાય. લાઉડ-સ્પીકર તૂટી જાય ! સવારે ઊઠી વણઝેરીએ કૂવે નાહી આવતા. ચારથી સાડાપાંચ 'ધીર ધુરંધરા'નાં પદ બોલીએ. અખંડ કથાવાર્તા થતી. કોઈની ઉપાધિ નહિ. આખો દિવસ વાતું, વચનામૃત, ચોસઠપદી શીખીએ. પાંચસો કીર્તનો મોઢે. છ કલાક કીર્તન ગાતા થાકતા નહિ અને ઉપવાસ કરીને દસ માઈલ મણનો ભાર લઈને ચાલતા.'
કેવું આત્મબળ !

- સાધુ ઈશ્વરચરણદાસ