પ્રેરણા પરિમલ
બાપા! મારે ઘેર ન પધારો?
બાળકનું મન સાચવી લેવાની પ્રમુખસ્વામી મહારાજની કાળજી પણ અનોખી. એક વાર અમદાવાદમાં વાસણા વિસ્તારમાં સ્વામીશ્રી એક હરિભક્તને ત્યાં પધરામણીએ જઈ રહ્યા હતા. એ રિક્ષામાં બેઠા હતા અને રિક્ષા ધીરેધીરે જઈ રહી હતી. એવામાં એક પાંચ-છ વર્ષના બાળકની નજર એમના પર પડી. 'આ તો સ્વામીબાપા !' કહીને એ છોકરો રિક્ષાની પાછળ દોડવા લાગ્યો. સ્વામીશ્રીએ આ જોયું એટલે એમણે રિક્ષા ઊભી રખાવી અને એને રિક્ષામાં લઈ લીધો. છોકરાના આનંદનો પાર ન રહ્યો. છોકરાએ એની કાલીઘેલી વાણીમાં કહ્યું : 'બાપા, મારે ઘેર ન પધારો ?'
સ્વામીશ્રી બોલ્યા : 'શા સારુ નહીં ? ચાલ, હમણાં જ જઈએ.'
રિક્ષા બાળકના ઘર સુધી લેવડાવી. સ્વામીશ્રીની આંગળી પકડીને એ પોતાના ઘરમાં લઈ ગયો. સ્વામીશ્રીએ પ્રસન્નતાથી પધરામણી કરી. અને બીજે દિવસે અનુપ(એ બાળકનું નામ અનુપ હતું)ને મંદિરમાં પ્રસાદ લેવા આવવા માટે સ્વામીશ્રીએ જણાવ્યું અને અનુપને મંદિરમાં લઈ આવવાનું કામ એક હરિભક્તને સોંપ્યું.
બીજે દિવસે અનુપ મંદિરમાં આવ્યો ત્યારે સ્વામીશ્રીએ એને પ્રેમથી જમાડ્યો.
Vachanamrut Gems 
Gadhadã I-60:
Means to Eradicating Strong Worldly Desires
Then Muktãnand Swãmi asked, “What are the means to eradicate worldly desires?”
Shriji Mahãrãj replied, Firstly, one requires firm ãtmã-realization; secondly, one should realize the insignificance of the panchvishays; and thirdly, one should realize the profound glory of God; i.e., 'God is the master of all abodes - Vaikunth, Golok, Brahmamahol, etc. So, having attained that God, why should I have affection for the pleasures of the vishays, which are futile?' One should think of God's glory in this manner.
[Gadhadã I-60]